Gisteravond hield communicatiewetenschapper Arun Kundnani een ijzersterke lezing over racisme en antiracisme in een vol Spui25. Hij onderscheidde een liberale, individualiserende en moraliserende benadering, die racisme reduceert tot menselijke vooroordelen en angst voor het andere, van de radicale benadering van Anton de Kom, Frantz Fanon en anderen, die hebben laten zien hoe racisme verweven is met het koloniale project en met kapitalistische uitbuiting en om een politieke aanpak vraagt.

Kundnani illustreerde die tegenstelling door te vertellen over zijn bezoek aan Kamp Vught, waar je aan het eind van de expositie in de ‘reflectieruimte’ wordt uitgenodigd om een verbinding met het leven nu te maken. Daar vertelt een man in een video dat hij anders wordt aangekeken door zijn tatouages en een vrouw doordat ze blond is. Ook daar moet blijkbaar individueel gereflecteerd worden op morele lessen, niet op de uiterst actuele politieke lessen die uit de kampgeschiedenis te leren zouden zijn. Bijvoorbeeld uit de gevangenschap van Anton de Kom zelf in Vught in 1944, waardoor de verwantschap van nazisme en kolonialisme zichtbaar zou kunnen worden. Of uit het wrange feit dat pal naast het voormalige kamp tegenwoordig een state-of-the-art, hypermodern detentiecentrum te zien is, waar extremistische moslims gevangen worden gehouden.